از روزی که رفتی دنیا چه قشنگه

این خونه پر از عطر گُلایِ رنگارنگه

از روزی که رفتی جولون میده آفتاب

شب تو آسمون دوباره پیداش میشه مهتاب

آخه با تو که دیگه چیزی به چِشَم کم نمیومد

تو بودی و هیچ چیزی به چشمم نمیومد

ماهم تویی و شب بی تو مهتابی نمیشد

آفتاب واسه من پیش تو آفتابی نمیشد

صبح بعد از اون روز کذایی

آسمون پر شد از رنگ حنایی

نمی خواست انگار به روش بیاره

که تو باشی حناش رنگی نداره

اگه یک دنیا قشنگی باشه

اگه هرجا پُر از عطر گُلا شه

بدون اینو دلم پیش تو گیره

نمیتونه کسی جاتو بگیره

آخه با تو که چیزی به چِشَم کم نمیومد

تو بودی هیچ چیزی به چشمم نمیومد

ماهم تویی و شب بی تو مهتابی نمیشد

آفتاب واسه من پیش تو آفتابی نمیشد