اولش فکر نمی کردم،که دلم رو برده باشه

یا دلم گول چشای،روشنش رو خورده باشه

اما نه گذشت و دیدم،دل من دیوونه تر شد

به تو گفتم و دلت،از قصه ی من با خبر شد

آخ که چه لذتی داره،ناز چشماتو کشیدن

رفتنه یه راه دشوار،واسه هرگز نرسیدن

می دونم دوسم نداری،مثه روزای گذشته

من خودم خوندم تو چشمات،یه کسی اینو نوشته

می دونم فرقی نداره واست عاشق بودنه من

می دونم واست یکی شد،بودنو نبودنه من

اما روح من یه دریاست،پر از موج و تلاطم

ساحلش تویی و موجاش خنجرای حرف مردم