مرا بر ململ چشمت بیاویز که من قندیل معبد های دردم

از این راه پر از هجر و مصیبت قسم خوردم که دیگر بر نگردم

دلم مثل یه دیوار شکسته خرابه پیش طوفان نگاهت

تو جنگ نا برابر با دل من منم مغلوب چشمون سیاهت

بذار تا از خمار چشم آهوت دل شیدایی من باز بشه مست

بذار مرهم عشقو روی قلبم که گنج زخم غربت درد کهنه ست

به روی شونه های مهربونت سر دلتنگیامو سایه بون باش

برای این سر سودایی من بیا آواز آهنگ جنون باش