آتشی بود و فسرد

رشته ای بود و گسست

دل چو از بند تو رست

جام جادویی اندوه شکست

آمدم تا به تو آویزم

لیک دیدم که تو آن شاخه بی برگی

لیک دیدم که تو بر چهره

امیدم

خنده مرگی

وه چه شیرینست

بر سر گور تو ای عشق نیاز آلود

پای کوبیدن

وه چه شیرینیت

از تو بگسستن و باغیر تو پیوستن

در به روی غم دل بستن

که بهشت اینجاست

به خدا سایه ابر و لب کشت اینجاست

تو همان به که نیندیشی

به من و درد روان سوزم

که من از درد نیاسایم

که من از شعله نیفروزم

شعار جدید من : نه تو نه هیچ کس دیگه

دلم تنگ است

 دلم تنگ است

 دلم اندازه حجم قفس تنگ است

سکوت از کوچه لبریز است

 صدایم خیس و بارانی است

نمی دانم چرا در قلب من پاییز طولانی است...

اکنون با درونی پر از نشناخته ها

که دست "هیچ" اندیشه ای

و نوازش "هیچ" احساسی

            آن را "هرگز" لمس نکرد و

و در "هیچ" فهمیدنی جایی برای خود نیافت

می روم تا ازچشمی نیز که می شناخت یا می توانست شناخت دور باشم

مثه اینکه واقعا کسی پیدا نمی شه که حسمو درک کنه

فکر میکردم......................

واسه حماقت خودم متاسفم

این روزا چقدر زجرآوره!...کتاب...جزوه... تمرین...اثبات...کوفت...درد...زهرمار!!!

خسته شدم!!!

باز حوصلم سر رفت از این روزای تکراری.....باز.....

ولی احساس میکنم دارم آدم میشم.................

این خیلی خوبه که دارم تو دنیای واقعی زندگی میکنم

دور از رویا     بدون توهم.........ولی...................

ولی دنیای واقعی چقدر زشته....چقد سخته با واقعیتا زندگی کردن....

می دونم دارم چرت و پرت میگم

کیه که حرف منو بفهمه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

پس باید سعی کنم مثه همیشه لال شم

تو خونسرد و راحت باش من حرص می خورم...

تو برو سالن مطالعه درس بخون من منتظرت می مونم که یه لحظه از جلوم رد بشی و ببینمت...

تو با دوستات خوش باش و بخند من و دوستمم پشت پنجره با حسرت نگات می کنیم...

تو بخند من گریه می کنم...

تو توی جمع باش من کنج عزلتم به مرز جنون می رسم....

تو برو من می مونم و با خاطراتت دلمو خوش می کنم...

تو بهم بخند من از دیدنت ذوق مرگ میشم...

تو شاد باش من دیگه به غم و تنهایی عادت کردم...

بازم برو بازم می رم ...بازم به انتها می رسم... بازم به تنهایی می رسم... بازم 9ماه یا شایدم بیشتر تنها می مونم و بازم............

لعنت به این تکرار بی فایده..................................

ضرب المثل دروغ میگه

نه...دل به دل را نداره 

عاشق و طردش می کنن

تو هیچ دلی جا نداره

روی هر چی دست گذاشتم یکی زود تر اونو برده

روی سرنوشتم انگار مهر این حادثه خورده

همیشه بهم می گفتن تو دوباره دیر رسیدی

دوباره شکست و تاخیر با یه دنیا ناامیدی

گلی رو که من می خواستم یکی قبلا چیده بودش

قبل من یکی به مقصد همیشه رسیده بودش

نیمکت رو به بلوطا شد مال یه کس دیگه

آخه دیر رسیده بودم اینو یه پرنده میگه

قبل من یکی طلسم قلعه رو شکسته

حالارفته توی قلعه خوش و بی غصه نشسته
 

من هنوزم عاشقم وای...با یه قلب تیکه پاره!!!

کسی ما را نمی پرسد

کسی تنهایی ما را نمی گرید

دلم در حسرت یک دست

دلم در حسرت یک دوست

دلم در حسرت یک بی ریای مهربان مانده است

کدامین یار ما را می برد

تا انتهای باغ بارانی

کدامین آشنا آیا

به جشن چلچراغ عشق دعوت می کند ما را

و اما با توام

ای آنکه بی من

مثل من

تنهای تنهایی

تو که حتی شبی را هم

به خواب من نمی آیی

تو حتی روزهای تلخ نامردی

نگاهت

التیام دستهایت را

دریغ از ما نمی کردی

من امشب از تمام خاطراتم

با تو خواهم گفت

من امشب با تمام کودکی هایم

برایت اشک خواهم ریخت

من امشب دفتر تقویم عمرم را

به دست عاصی دریای نا آرام خواهم داد

همان دریا که می گفتی

تو را در من تجلی می کند

ای دوست !

همان دریا که بغض شکوه هایم

در گلوی موج خیزش زخم بر میداشت

و اما با تو ام

ای آنکه بی من مثل من

تنهای تنهایی

کدامین یار ما را می برد

تا انتهای باغ بارانی ...؟؟؟؟؟؟؟!!!!!!!!

ببخشید اگه طولانیه! آخه خیلی دوسش دارم!انقد که با وجود این همه درس و بدبختی نشستم تایپش کردم!!

فکر می کنی چشات چیه؟دو تا بلای معمولی

چه جوریه مگه صدات؟یه جور صدای معمولی

فکر می کنی تو چی داری که امثال من ندارن؟

فقط یه جور ناز و ادا و عشوه های معمولی

وقتی ازت حرف می زنم دیگه نمی لرزه تنم

تو هم یکی مثل همه تو آدمای معمولی

اما نه طفلکی اونا از خیلی هاشون بد تری

یه عاشق دمدمی و یه بی وفای معمولی

اون قدیما یادم میاد گفته بودم موهات طلاست

نمی شه زیرش بزنم یه جور طلای معمولی

بیا فقط یه بار فقط یه بار کلاتو قاضی کن

منم مثه اونا بودم؟اون عاشقای معمولی؟

هرچی بودم دلت رو زد شعرا و عاشقونه هام

رفتی سراغ کسی با مو و چشای معمولی

من نمی گم آدم باید عاشق چشم و ابرو شه

دردیه که خوب نمی شه با یه دوای معمولی

کاش ولی لایقت باشه اون که شبات مال اونه

فقط می خوام دعا کنم یه جور دعای معمولی

تو که شبات روز شدن و روزمو رنگ شب زدی

کاش لااقل بچه بودم با اون شبای معمولی

کاش جای موندن توی عشق تو مشق شب مونده بودم

تو مشکل سفیدی اون کاغذای معمولی

ما بدجوری به هم زدیم حسرت به دل موندم هنوز

بیرون بریم با هم یه روز حتی یه جای معمولی

راستش می خواستم اولاش نقشی واست بازی کنم

نقش یه دختر خوش بی اعتنای معمولی

دیدی نقاب من چه زود افتاد و من همون شدم؟

بازم همون دخترک بی ادعای معمولی

راستی میگم شعرای اون از مال من قشنگتره؟

چی داره که من ندارم یه جور ادای معمولی

فکر می کنم که راه به راه بهت میگه دوست داره

منو شکست نکردن همین کارای معمولی

خوب می دونم من تو دلم برات می مردم ولیکن

زیاد واست جالب نبود این گفتنای معمولی

چه فایده هرچیزی که بود تموم شد و دیگه گذشت

اینم یه نامه کمتر از نوشته های معمولی

نمی دونم تو می خونیش یا که نگاش نمی کنی

به خاطر تازگی اون وعده های معمولی

همونا که اول میگن به جز تو هیچکس به خدا

یه حرف ساده ی دروغ یه به خدای معمولی

اگه که خوندیش بگو این مال یه غریبه بود

یه لطف اگه داری بگو یه آشنای معمولی

اما اگه دیدی که نه زیادی اذیت میکنه

بیا سراغ دختری با رویاهای معمولی

منم می بخشمت آخه چاره ای جز این ندارم

مثه همیشه قهرا و باز آشتیای معمولی

اگه نخواستی نامه رو تو رو خدا پس نفرست

رو عادت همیشگیت با اون یه تای معمولی

خواستم یه جور سادگیمو فقط بهت نشون بدم

نامه تمیزه ولی با مداد سیای معمولی

من خیلیم بد نبودم سعی می کنم بد نباشم

خب بعضی وقتا بد میشم از اون بدای معمولی

دیگه مزاحم نمی شم تو کاری با من نداری؟

تکیه کلام خودته این جمله های معمولی

فقط یه چیزی دوس دارم به یه سوال جواب بدی

غیر از تموم پرسشا و سوالای معمولی

پشت چراغ چشم تو گل بفروشم تو می خری؟

بهم نگا کن به چشه یه جور گدای معمولی